Dit liedje ging wel vaak door mijn hoofd toen ik in de tuin werkte – nadat het water wat gezakt was. Ja, we hadden veeeel regen zien passeren in mei en juni. Juist als we dachten nu kan het beginnen met tuinieren buiten, dacht de hemel nu wil ik al dat water eens kwijt… weken en weken stond alles blank. Enkel één bed was iets hoger en daar stond het wel goed.  Begin juli was er een week droog weer en zelfs warme zon! Zo dadelijk kon men stillekes het water zien vertrekken. Na deze week ook nog even hebben afgewacht, gingen we aan de slag om meer van die hogere bedden te maken. Voordien zou het niet zinvol geweest zijn, omdat we het maar erger hadden gemaakt – in natte bodem te wroeten zorgt alleen maar voor verdichting van de bodem, en geweldig zwaar zou het anders ook zijn om te scheppen. Ondertussen zijn de aardbeien terug op hun nieuwe plek en ook andere plantjes konden eindelijk de grond in die ongeduldig in bloembakken stonden te wachten. En wat zaadjes of mulch erbij…

Ondertussen in de serre: 50 shades of GREEN 🙂 ook daar hebben we van de geschenken van moeder natuur gebruik gemaakt: veel eendenkroos = veel mulch tegen het opkomen van gras tussen de zaailingen. Vermoedelijk zouden we dit ook bij de stekjes van de fruitstruiken doen…

De druivelaar bleek ook niet content met het weer. De jonge druiven waren al beschimmeld voor ze rijpen konden. Ik wou eigenlijk de ´dieven` eruit halen, maar heb dan liever de beschimmelden druiven en bladeren eruit gehaald. Dit in de hoop dat er nu nieuwe, gezonde bladeren kunnen groeien en de druif terug sterk staat. Nieuwe bloemknoppen heb ik terwijl al gezien – zouden we wellicht toch een oogst krijgen? Met zo warme winters zoals laatst misschien wel…

En anders? We hadden nog eens wat paddenstoelen geint in stamstukken van populier. Terwijl kwam in de composthoop van ons composttoilet ook paddenstoelen uit, maar eetbare ook? Liever van de bessen snoepen…

 

 


0 reacties

Geef een antwoord

Avatar plaatshouder